T. I. A.

T. I. A. dat betekent This Is Africa.. hmm ja dat hebben we wel gemerkt! Sjonge, daar zit ik dan met mn Nederlandse mentaliteit tussen de Afrikanen.. eigenlijk gaat het super goed.. alleen geduld, dat is een schone zaak.

Mijn lieve schatten van groep 7 en 8, bedankt voor jullie berichtjes, super leuk om te lezen, en HEEEL erg bedankt voor het zingen.. dat maakte mn hele dag goed!

We hebben wel weer een nieuw avontuur beleefd met de fietsen.. Ons huisgenootje Sofie kwamen we tegen, na een erg lange dag les van alleen maar luisteren en luisteren. Haar wiel zat los aan de as, hmm en natuurlijk niemand met gereedschap. Uiteindelijk twee jongens gevonden die ons wilden helpen, dus het wiel er af, gekeken of we wiel er strakker in konden krijgen, maar helaas was een soort beschermingsdop er af gebroken.. Als je op de fiets wou fietsen leek je wel een schommelende kameel. Dus dat ging niet.
Eén van die jongens heeft ons toen met zijn bakkie (auto met laadbak, waar wij heerlijk ingezeten hebben :) ) naar huis gebracht.. hij heeft ons ook T.I.A. geleerd.. die houden we er in!

Afgelopen donderdag zijn we voor het eerst naar Tshepong, het staatsziekenhuis in Klerksdorp, geweest. Onze begeleider gezien, alle afdelingen en ongeveer informatie gekregen wat we er precies gaan doen. Dat zal zeker leerzaam zijn. Hier is een speciale brandwonden kliniek, veel donkere mensen koken en leven rondom vuur, waardoor er veel mensen komen met ernstige brandwonden.. dat was heftig, kleine kinderen die daar liggen..
Maar we zullen nog wel meer zien, ik ga in ieder geval proberen om heel wat kinderen te laten glimlachen..
Dat is iets wat ik geleerd heb met Yassin, natuurlijk hebben wij een gevoel, emotioneel, maar het belangrijkste wat wij de kinderen kunnen geven is een glimlach. Geeft hoop en vertrouwen om verder te gaan!

Er is nog steeds geen internet in ons appartement.. maandag zegt onze opzichter (T.I.A.) dus ik ben benieuwd, onze elektriciteit knalde er de hele tijd uit. Nou ik weet de oplossing: alle apparaten uitzetten, koelkast, vriezer, waterkoker etc. en gewoon alle zekeringen weer omhoog! en dan is er weer elektriciteit voor een tijdje, tot het er weer uit knalt. Waarschijnlijk komt het door onze fantastische wasmachine, waar je tegen aan moet schoppen, honderd keer de aan en uit knop moet bedienen, stekker er uit, en hopen dat dan eindelijk de knopjes werken, en soms werken er een aantal knopjes, maar dan niet de start knop en kun je weer van voor af aan beginnen!
Goed, die wasmachine is er mee opgehouden, wat jammer.. We hebben nu een 'nieuwe', tweedehands, want, volgens onze knutsel opzichter, besparen we veel geld zo!

Ik zit nu even op de uni op internet, maar mn batterij is leeg.

Later weer een verhaal!
(Goed gedaan met de eind cito groep 8, ben trots op jullie!)

Liefs Mienke

Hier nog een vervolg op mijn T.I.A. bericht..
Even over de dag dat ik jarig was, nadat we lekker taart gegeten hadden, gevoetbald met de kinderen uit de straat, gek gedaan en veel gelachen, gingen we naar bed. Nou we hebben een mooi alarmsysteem, als iemand de deuren open doet, of door het dak wil gaan, dan gaat het alarm af.
Een van de huisgenoten had het alarm er al op gezet, maar de voordeur zat niet goed dicht. Dus Willemien wil die deur dicht en op slot doen, gaat dat alarm af. Nou, alarm er af, deur dicht en alarm er weer op: niks aan de hand..
Ben ik op mijn kamer wat aan het praten met Willemien, horen we opeens heel hard getoeter en geschreeuw in de straat.. dat geschreeuw en getoeter ging maar door, dus wij naar Willemiens kamer, voorzichtig het gordijn open, Willemien met een oog door een kier, zien we voor onze tuin en hek een auto staan met mannen er in, stappen half uit de auto.. toen ze mij zagen begonnen ze te schreeuwen: M'AM! OPEN THE WINDOW! M'AM!!
dus ik schreeuwde terug: WHY?
SECURITY..!
Ik zag ze uit stappen, geen pistolen of andere wapens, ik had al een hele theorie bedacht dat als ze een pistool zouden pakken, ik op de grond zou vallen etc.
Dus ik met ze praten, dat het per ongeluk ging, niks aan de hand, geen mannen achter mij die me dwingen dit te zeggen en geen opgesloten huisgenoten.
In ieder geval weten we nu dat als het alarm af gaat, de security ook echt af gaat.. Ook hebben we een stil alarm gekregen, maar daar waren er niet genoeg van, dus ik moet mijn karate skills nog maar inzetten..
Komen we in de woonkamer, zitten daar twee huisgenootjes, doodleuk en kalm op de bank te computeren..! gordijnen open.. ja ze hadden de auto wel gezien ja.. niet te geloven!
Ik weet in ieder geval, dat ALS er dan wat gebeurt, twee huisgenoten erg rustig blijven ;)

Afgelopen woensdag hebben we met onze klas een picknick gehad in de botanische tuin. Drie van onze klas waren jarig, De eerste was ik, daarna Linda (zij is, voordat wij naar zuid afrika gingen, in Nederland geweest) en Michelle. Iedereen had een gek iets op het hoofd.. alleen wij, domme hollandertjes wisten dat niet, dus dan maar een sjaal..

Fietsen is nog steeds een belevenis, we moeten elke dag een viaduct over, naar beneden is het heerlijk, gaat lekker hard, op onze mountainbikes over al die losse stenen, mensen die niet aan de kant gaan en laaghangde boomtakken. Het allerleukste is dat mijn remmen het nog maar een ieniemienie beetje doen.. dus ook al knijp ik beide remmen helemaal in, ik skeur zo naar beneden (sorry mam, gelukkig ben ik goed in salto's )

Goed, ik ga even koffie drinken met wat meiden van onze klas, dan naar de saaie les, een auto huren vanmiddag zodat we morgen voor het eerst naar het Tshepong ziekenhuis kunnen gaan voor onze stage (ik heb al even een rondje gereden in Robbies auto, wil de hele tijd met mn rechterhand de pook pakken haha, maar wel weer heel leuk om links te rijden, ging me best goed af) en vanavond een spannende rugby wedstrijd, Pukke tegen Stellenbosch.. Ik heb in ieder geval een echt Pukke t-shirt om onze spierbundels te steunen en aan te moedigen: back your boytjies!

xx