Wie niet waagt, die niet wint!

Hier een bericht wat ik eigenlijk al had willen posten maar wat helemaal niet wou..
Ik zit nu op de Phelophepa trein in Queenstown, vanmiddag een workshop gegeven in de tronk (de gevangenis) aan gevangenen over child abuse and rape. Heftig en erg leuk om te doen, maar later meer over het werk op de trein. Voor nu dit:

We hebben afgelopen week gewerkt in de ziekenhuizen in Klerksdorp, we hebben testen afgenomen, aanwezig bij de wardrounds, de kinderafdeling bezocht en uit eten geweest met onze psychologie collega’s. Onze collega intern psychologe houdt ons helemaal op de hoogte van alle interessante nieuwtjes en theorieën van de Oscar Trial.
We zijn onze biceps en conditie aan het trainen voor 50 eurocent per keer in de sportschool op de universiteit. We gaan maar voor de sixpack ;)

Vrijdagavond dus, zijn we vertrokken met de nachtbus naar Queenstown voor ons avontuur op de Phelophepa trein. We hebben er super veel zin in en we kunnen slapen op de trein, want twee tandarts studenten hebben afgezegd.. Beter voor ons! Het was wel weer een heel avontuur om een ticket te kopen, bij de Checkers (supermarkt), voor de verandering weer een uur in de rij, zijn we aan de beurt, hebben we echt een typmiep van niks, weet niet eens hoe je onze namen correct in moet voeren, telefoonnummers zijn ook wel erg lastig en aanklikken dat we student zijn is wel een ernstig moeilijke zaak. Krijgen we ons ticket, heb ik betaald, doen we een check, heeft ze 23 maart gedaan in plaats van 22 maart!! Verrassing, blijken er geen tickets meer te zijn voor de 22e. Op zondag aan komen is te laat, dus geld weer terug etc etc. Uiteindelijk een ticket dus geboekt voor vanavond, hebben we ook nog een weekend met de andere studenten op deze trein.

We slapen in een mini compartiment met een ander psychologie student, Linda. Er zijn drie bedden op ongeveer 4 vierkante meter, tenminste zo lijkt het. Maar goed de verhalen komen nog wel!
Het heerlijke nieuws is dat we een ECHT koffiemachine hebben.. eindelijk geen vieze instant koffie meer, maar Douwe Egberts, filter koffie, waar je warme melk in kan doen net als bij opa.. de koffiemachine is mijn nieuwe beste vriend!

Volgende week zijn de semi finals van ons Rugby team Pukke. Afgelopen maandag was een heerlijke wedstrijd, eerste helft was wat saai, de UJ’s waren erg sterk en winnende, Pukke kwam anders uit de kleedkamer en eentje brak door de lijn en rende dat hele veld over om te scoren. Net in de laatste minuten stond het 20 - 24 voor Pukke. Na 80 min. is de wedstrijd over, nou gingen ze nog door, werd zo spannend! Hele publiek op zn kop. Nu nog even de semi finals winnen, ik voel me al meer verbonden aan deze universiteit dan al die jaren op de VU.
Het leek me zo super om ook een keer gelift te worden door van die Rugbyspelers, als ze de bal ingooien, wordt er een speler gelift om de bal te vangen. Heb ik dat even gevraagd aan spelers (niet van het Pukke team hoor), en ze hebben me even in de lucht getild, voelde me net een cheerleader!

Gisteravond zijn we met bijna alle huisgenoten uit eten geweest in Mike’s Kitchen. Onze ene huisgenoot had wel weer een slimme opmerking; zegt hij tegen Willemien: Uhmmm Willemien, je rijdt wel op de verkeerde baan. Zegt Willemien: Uhm, hier haal je rechts in hoor, weet je nog, we rijden hier links. Zegt hij: Aaaah.. dus dat is ook omgekeerd?!
Nou dan kan je mij opvegen, hij heeft zelf niet eens een rijbewijs, maar de beste stuurlui staan altijd aan wal!
Zitten we lekker te eten bij Mike’s Kitchen, horen we op eens ritmisch geklap, is er iemand jarig en al het personeel is aan het klappen, lopen naar de jarige toe en gaan dan zingen, ook nog twee stemmig, super leuk!

Willemien en ik zijn ook naar een honors uitreiking geweest (honors is hier na je bachelor, voor je masters). Heel officieel, alle studenten hadden een zwarte jurk aan, met een echt zwart petje op met een kwastje: motarboard en een soort sjaal/stola (tassel) met de kleur van de faculteit om je schouders. De kleur van onze faculteiten is roodachtig. Vier studenten waar wij mee studeren (de masters) hadden eigenlijk hun uitreiking van de honors, maar zij zitten al op de phelophepa trein dus hebben het gemist. Het grappige was dat er eerst een onderwijzeres kwam, die ging even alles uitleggen, liep de route, liet zien waar je je meest prachtigste glimlach moest laten zien en een mooie pose voor de foto’s, waar je moet knielen en waar je weer moet lachen en waar je heen moet om terug naar je stoel te lopen, ze leek net een stewardess die laat zien waar de nooduitgang is etc. Dan gaat het beginnen, alle professoren kwamen binnen gelopen met van die jurken aan, op muziek en gingen statig zitten op het podium. Een gebed, het universiteitslied werd gezongen en een praatje. Dan worden alle studenten één voor één naar voren geroepen, de motarboard werd nog even goed op het hoofd gezet, naam genoemd, welke studie en of je met onderscheiding geslaagd bent, handje schudden, lachen, dan loop je naar het hoofd, vice-rektor, daar moet je knielen en doet ze met een soort tasje op de motarboard, dus als een zegen, sta je op, ga je op een verhoging staan en doet een andere professor de tassel om je schouders, glimlach je weer voor de foto en wandel je het podium weer af, de meiden met torenhoge hakken, waar ik al lang twee keer gestruikeld zou zijn en van de trap af gevallen was, liepen zij trots de zaal door om terug te keren naar hun plaats. Leuk om te zien, aan het eind van de ceremonie gooiden ze allemaal hun motarboard in de lucht! Dit zouden ze toch moeten aanschaffen in Nederland, of ik moet hier maar afstuderen..

Nu ga ik weer echt heel hard leren, want op de trein zal ik ook nog een tentamen moeten maken die ik in mijn vorige studie niet aangeboden heb gekregen maar nodig heb om straks aan te sluiten bij de NVO (vereniging voor orthopedagogen).
Was/is natuurlijk ook een heel gedoe om het voor elkaar te krijgen om een tentamen te mogen doen in Zuid Afrika en dan ook nog op de trein omdat we niet hier op universiteit zijn. Heb maar steeds gevraagd, uitgelegd etc. gedacht aan wat mijn moeder altijd zegt: brutalen hebben de halve wereld. Nu dan maar de studieknop aan, en gaan met de pisang! (Pisang = banaan in het Afrikaans)

Volgende keer alle verhalen van de trein en waarschijnlijk ook onze vakantie week, dan gaan we reizen van Queenstown via Hogsback, Oostlondon, de transkei naar Port Elizabeth, en als er nog tijd is, ook nog naar Knysna (waar veel oude olifanten leven en opgevangen worden). Op naar rural area's, slechte nachtrust, nieuwe plaatsen, psychologen, dokters en studenten, olifanten en heerlijke stranden!

Bedankt voor jullie lieve berichtjes die ik hier ontvang, via whatsapp, sms of hier als reactie op mijn verhalen op waarbenjij.nu, doet me heel goed om ook wat van jullie te horen!!!

xx