Promises and hope
Blijf op de hoogte en volg Mienke
13 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Potchefstroom
De wasmachine houdt, denk ik, niet van studenten. Nadat Mané, onze fantastische - met een heleboel praatjes - ‘I PROMISE’ en hoort-wel-maar-luistert-niet – opzichter, de onderdelen in onze oude wasmachine heeft geknutseld en hem weer op zijn plek heeft gezet in ons ‘washok’. Het oude ding van een wasmachine, met een mega schroef in het midden, die af en toe wat rond draait en waar je kleren gewoon in rond drijven, is weer terug naar zijn zoon. Het leukste nieuws is, dat onze nieuwe/oude wasmachine het WEER niet doet. Precies hetzelfde probleem..
‘Neeeee dat kan niet!’ zegt Mané. ‘Ik was hier, ik heb gezien dat hij het doet, Mirriam (onze huishoudster) zegt het ook!’
Nou als je kamer naast het washok is en je hoofd zo ongeveer naast de wasmachine alleen zit er een muur tussen, en er in de ochtend iemand tachtig keer de elektriciteit knop aan en uit doet, plus de stekker in drie verschillende stopcontacten steekt en dan weer van voor af aan begint, tegen de wasmachine aan schopt en driehonderd keer de aan en uit knop op de wasmachine probeert, ja dan doet onze fantastische, gemaakte wasmachine het gewoon niet en heb ik zin om dat ding het raam uit te gooien!
Alleen gaat dat wat moeilijk als je geen spieren als rugby spelers hebt.
De gemaakte kraan hangt trouwens ook al als de toren van Pisa half in de gootsteen.
Eén van onze huisgenoten vind de gootsteen een prachtige plek voor zijn worst, kookt 'all the way', ik zie dan voor me dat hij aan het jongleren is met wortelen en de aardappelen in de lucht door midden hakt, de ander kookt zijn kippenvleugeltjes zo hard dat ze bijna de pan uit vliegen, nog een ander denkt dat je de kippen gewoon op het rooster kan bakken in de oven en als ik dan iets in de oven wil doen, word ik bijna vergast door de enorme blauwe brand wolk. Gelukkig ben ik altijd heeeel geduldig met zulke dingen ;) Dus trek ik dat stomme rooster uit de oven en ga eerst de oven lekker boenen..
Afgelopen vrijdag hadden we les over HIV en aids, 6,4 miljoen mensen hebben HIV hier in Zuid Afrika, waarschijnlijk meer. Er wonen ongeveer 50 miljoen mensen in dit land. Ontzettend veel dus.
Donderdag hebben Willemien en ik zelf een HIV test gedaan om te ervaren hoe dit voelt en gaat. Het lijkt wat op een zwangerschapstest, alleen prikken ze wat bloed, met twee streepjes ben je HIV positief (heb je dus het virus) en met één streepje ben je HIV negatief.
Over twee weken gaan Willemien en ik naar de Phelophepa trein; de train of hope. Het is eigenlijk een rijdend ziekenhuis voor arme mensen. Er zijn nu twee treinen, ze reizen van plaats naar plaats waar ze mensen medische hulp bieden die zij nodig hebben. Wij gaan er heen als psychologen, onze coupé zit naast de tandarts coupé. We moeten bijvoorbeeld kindjes helpen die nog nooit naar de tandarts zijn geweest, mensen die problemen hebben, mensen met HIV besmetting. De meeste mensen zullen we maar één keer zien, en wij gaan proberen ze hoop te geven, kleine dingen waar ze verder mee kunnen. Willemien en ik gaan naar Queenstown, ver van hier, samen met nog vijf medestudenten. Heb er nu al zin in! dit is de site voor als je nieuwsgierig bent: http://trainofhope.org/
Veel donkere mensen dragen hier een pruik, zonde, want het rasta haar is zo mooi! Het grappige is dat ze heel vaak op hun hoofd slaan omdat het jeukt, of ze krabben en dan zie je het hele haar heen en weer bewegen.. Ook lopen ze de ene keer rond met kort haar en de volgende dag komen ze stralend binnen met prachtig golvend lang haar. Wel handig voor als je een bad-hair-day hebt.
Die mega grote nachtvlinders waar ik het de vorige keer over had, onze nieuwe huisgenoot Adolf weet daar wel raad mee.. Hij pakt gewoon de kotsmop en mept op de kop van het beest, want het moet wel meteen dood. Hij had ergens in een joods boek gelezen dat ze niet mogen lijden dus mep je op de kop van het beest. Als je ze naar buiten gooit hebben ze tenminste nog een leven zou ik denken. De kotsmop, heeft ook een eigen verhaal. Met de braai van mijn verjaardag, werd onze geweldige Zimbabwaanse huisgenoot erg misselijk en moest overgeven in de ene hal (onze kamer is aan de andere kant van het huis, dus voor ons geen stank). Toen is er, soort van, gedweild met de mop, een stok met wat stukken slierten stof er aan. En zo heeft dat ding de naam ‘kotsmop’ gekregen.
In Jo-burg hebben we gewinkeld in een groot winkelcentrum, Sandton. Ontzettend mooi en hier komen de rich people voor de noodzakelijk shop-momenten. Sjonge, het leek soms wel het Gooi, gelukkig liepen er ook wat ‘normalere’ mensen rond. Het was wel heel fijn dat er een nationale pin storing was, maar dat kennen we ook in Nederland. Het was een prachtig rit naar Jo-burg toe, je rijdt door het mooie landschap, irriteert je als je achter een sukkelende vrachtwagen rijd en je er niet om heen kan en enorme gaten in de weg die je moet omzeilen. De terug reis is ook mooi, al die lichtjes van de stad, enorme gebouwen en op een gegeven moment erge onweer, waarvan je de lichtflitsen in de rode lucht zag.
Waar ik een beetje bang voor ben, is dat jullie straks bruiner zijn dan ik. Het enige heerlijke weer wat wij hebben is regen, regen, onweer, regen, bewolkt, hagel en af en toe een piepklein zonnestraaltje. Dan moeten we zelf maar de zonnestraatjes zijn!
We gaan nu zingen voor onze jarige Tendayi, we hebben al de slingers opgehangen, taartje gekocht met kaarsjes.. Even mijn zangtalent ten gehore geven ;)
xxx
‘Neeeee dat kan niet!’ zegt Mané. ‘Ik was hier, ik heb gezien dat hij het doet, Mirriam (onze huishoudster) zegt het ook!’
Nou als je kamer naast het washok is en je hoofd zo ongeveer naast de wasmachine alleen zit er een muur tussen, en er in de ochtend iemand tachtig keer de elektriciteit knop aan en uit doet, plus de stekker in drie verschillende stopcontacten steekt en dan weer van voor af aan begint, tegen de wasmachine aan schopt en driehonderd keer de aan en uit knop op de wasmachine probeert, ja dan doet onze fantastische, gemaakte wasmachine het gewoon niet en heb ik zin om dat ding het raam uit te gooien!
Alleen gaat dat wat moeilijk als je geen spieren als rugby spelers hebt.
De gemaakte kraan hangt trouwens ook al als de toren van Pisa half in de gootsteen.
Eén van onze huisgenoten vind de gootsteen een prachtige plek voor zijn worst, kookt 'all the way', ik zie dan voor me dat hij aan het jongleren is met wortelen en de aardappelen in de lucht door midden hakt, de ander kookt zijn kippenvleugeltjes zo hard dat ze bijna de pan uit vliegen, nog een ander denkt dat je de kippen gewoon op het rooster kan bakken in de oven en als ik dan iets in de oven wil doen, word ik bijna vergast door de enorme blauwe brand wolk. Gelukkig ben ik altijd heeeel geduldig met zulke dingen ;) Dus trek ik dat stomme rooster uit de oven en ga eerst de oven lekker boenen..
Afgelopen vrijdag hadden we les over HIV en aids, 6,4 miljoen mensen hebben HIV hier in Zuid Afrika, waarschijnlijk meer. Er wonen ongeveer 50 miljoen mensen in dit land. Ontzettend veel dus.
Donderdag hebben Willemien en ik zelf een HIV test gedaan om te ervaren hoe dit voelt en gaat. Het lijkt wat op een zwangerschapstest, alleen prikken ze wat bloed, met twee streepjes ben je HIV positief (heb je dus het virus) en met één streepje ben je HIV negatief.
Over twee weken gaan Willemien en ik naar de Phelophepa trein; de train of hope. Het is eigenlijk een rijdend ziekenhuis voor arme mensen. Er zijn nu twee treinen, ze reizen van plaats naar plaats waar ze mensen medische hulp bieden die zij nodig hebben. Wij gaan er heen als psychologen, onze coupé zit naast de tandarts coupé. We moeten bijvoorbeeld kindjes helpen die nog nooit naar de tandarts zijn geweest, mensen die problemen hebben, mensen met HIV besmetting. De meeste mensen zullen we maar één keer zien, en wij gaan proberen ze hoop te geven, kleine dingen waar ze verder mee kunnen. Willemien en ik gaan naar Queenstown, ver van hier, samen met nog vijf medestudenten. Heb er nu al zin in! dit is de site voor als je nieuwsgierig bent: http://trainofhope.org/
Veel donkere mensen dragen hier een pruik, zonde, want het rasta haar is zo mooi! Het grappige is dat ze heel vaak op hun hoofd slaan omdat het jeukt, of ze krabben en dan zie je het hele haar heen en weer bewegen.. Ook lopen ze de ene keer rond met kort haar en de volgende dag komen ze stralend binnen met prachtig golvend lang haar. Wel handig voor als je een bad-hair-day hebt.
Die mega grote nachtvlinders waar ik het de vorige keer over had, onze nieuwe huisgenoot Adolf weet daar wel raad mee.. Hij pakt gewoon de kotsmop en mept op de kop van het beest, want het moet wel meteen dood. Hij had ergens in een joods boek gelezen dat ze niet mogen lijden dus mep je op de kop van het beest. Als je ze naar buiten gooit hebben ze tenminste nog een leven zou ik denken. De kotsmop, heeft ook een eigen verhaal. Met de braai van mijn verjaardag, werd onze geweldige Zimbabwaanse huisgenoot erg misselijk en moest overgeven in de ene hal (onze kamer is aan de andere kant van het huis, dus voor ons geen stank). Toen is er, soort van, gedweild met de mop, een stok met wat stukken slierten stof er aan. En zo heeft dat ding de naam ‘kotsmop’ gekregen.
In Jo-burg hebben we gewinkeld in een groot winkelcentrum, Sandton. Ontzettend mooi en hier komen de rich people voor de noodzakelijk shop-momenten. Sjonge, het leek soms wel het Gooi, gelukkig liepen er ook wat ‘normalere’ mensen rond. Het was wel heel fijn dat er een nationale pin storing was, maar dat kennen we ook in Nederland. Het was een prachtig rit naar Jo-burg toe, je rijdt door het mooie landschap, irriteert je als je achter een sukkelende vrachtwagen rijd en je er niet om heen kan en enorme gaten in de weg die je moet omzeilen. De terug reis is ook mooi, al die lichtjes van de stad, enorme gebouwen en op een gegeven moment erge onweer, waarvan je de lichtflitsen in de rode lucht zag.
Waar ik een beetje bang voor ben, is dat jullie straks bruiner zijn dan ik. Het enige heerlijke weer wat wij hebben is regen, regen, onweer, regen, bewolkt, hagel en af en toe een piepklein zonnestraaltje. Dan moeten we zelf maar de zonnestraatjes zijn!
We gaan nu zingen voor onze jarige Tendayi, we hebben al de slingers opgehangen, taartje gekocht met kaarsjes.. Even mijn zangtalent ten gehore geven ;)
xxx
-
13 Maart 2014 - 20:45
Clasien:
Lieve Mienke
wat een heerlijk verslag weer! je vertelt het meest vreselijke irritantste alsof t geweldig leuk is... Je hebt talent! hihi. Heerlijk om zo met je mee te kunnen leven! Ik heb idd al op die site gekeken van die train of hope, echt geweldig wat ze voor werk doen he! Zo mooi om die blije gezichten te zien. K vond het indrukwekkend om te zien iig! Ik hoop dat je t genieten zult daar, neem ook op tijd rust om de indrukken te verwerken he! want dat zullen er heeeeel veel zijn! Wat heb je gezongen voor de jarige Tendayi?
k denk aan oe, dikke knuf, ook van mn heit en mem,
van Clasien
enne... die zonnestraaltjes genieten we zelfs hier van mee ;)
xxxxx -
13 Maart 2014 - 21:39
Corrieke:
Hee m'n schatteboutje! -
14 Maart 2014 - 10:29
Clasien:
o, ja Mienke, vergat ik nog te zeggen: tante Willie geniet ook mee hoor! ik print het voor dr uit :) -
16 Maart 2014 - 21:35
Anne:
Hee Mienk,
Super goed om dit alles te lezen. Wat maken jullie een hoop mee zeg! En wauw, als psychologen op de train of hope.. klinkt als een onvergetelijke ervaring. Heel veel succes. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal zijn, zeker als je daar als professional aan het werk moet met die kinderen.
Geniet van alle ervaringen!
liefs Anne -
22 Maart 2014 - 12:54
T Sue:
Hoi Mienke,
Eindelijk heb ik je blog gelezen. Echt heel leuk. Wat maak je een hope mee. Geniet er vooral van.
Liefs van t Sue -
22 Maart 2014 - 14:24
Tjibbe:
Onlangs vroeg je of je verslagen wel boeiend waren en of ze wel gelezen werden. Kan me voorstellen dat je dat denkt, gezien het aantal reacties op deze pagina. Maar niets is minder waar! Er wordt uitgekeken naar je verslaglegging van je ondervindingen.
Er worden regelmatig afdrukken van gemaakt zodat degene die niet beschikken over het digitale netwerk toch op de hoogte blijven van Waar is onze Mienke nu! :-)
Nu ben je inmiddels aangekomen in Queenstown en hebt je geïnstalleerd op de Trein van de Hoop. Je maakt een hoop mee en nu krijg je de gelegenheid om anderen enige HOOP :-) te geven. Doe je best, gebruik je kwaliteiten, gebruik je gevoel en doe het met al je liefde die je hebt! Laat je lichtje schijnen, dan weet ik zeker dat er HOOP voor je cliënten is!
Zorg ook dat je rugzakje niet tevol raakt met alle dingen die je meemaakt. Gooi optijd de stenen eruit, neem niet alle problemen van de mensen die je wilt helpen met je mee te nemen. Haal het positieve eruit en geniet daarvan!
liefs
je heiti
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
